Na całym świecie neony tworzą barwne obrazy i napisy reklamowe.
W przeciwieństwie do zwykłej żarówki, neon jest cienką rurką, która z łatwością daje się formować w litery czy też inne wymyślne wzory.
Światło w neonach powstaje dzięki wyładowaniom elektrycznym w gazach. Gazy zazwyczaj nie przewodzą prądu elektrycznego - są dobrymi izolatorami, można je jednak pobudzić do elektryczności obniżając ciśnienie i przykładając wysokie napięcie.
Pod koniec XIX i na początku XX wieku naukowcy badający wyładowania w rozrzedzonym neonie, gazie o niskim ciśnieniu, po raz pierwszy zaobserwowali silne czerwonopomarańczowe jarzenie, które w nim powstawało.
By uzyskać światło neonowe przykładamy napięcie elektryczne do końcó rurki wypełnionej gazem. Cząsteczki elementarne zwane elektronami płyną z jednego końca rurki do drugiego i po drodzr zderzają się z atomami neonu. Wskutek tych zderzeń elektrony krążące po orbitach neonu zostają z nich wybite. Przy zderzeniu otrzymują dodatkową energię, tak ja kula bilardowa uderzona przez drugą. Przy powrocie na orbitę, wydzielają nadmiar energii jako promieniowanie elektromagnetyczne. Częstotliwość tego promieniowania leży w paśmie światła widzialnego, odbieramy je jako jaskrawe czerwonopomarańczowe jarzenie.
Gdy rurkę wypełnimy innym gazem, zaobserwujemy podobne zjawisko, jednak elektrony będą promieniować światłem o innej częstotliwości, zobaczymy więc inny kolor. Hel daje światło złotozółte a krypton jasnofioletowe. Dalsze kolory dają materiały fluorescencyjne w rurkach zawierających rtęć lub argon, czasami dodatkowo barwi się szkło rurki.
W neonowym kalejdoskopie Las Vegas króluje sylwetka kowboja kiwającym papierosem, zdobiąca Pioneer Club od 1951r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz